งานวิ่งเมืองไทยมีเยอะแยะ แต่งานวิ่ง “ดีๆ” ในเมืองไทยมีน้อย (มาก)…
“ดีๆ” ไม่ได้หมายถึงแค่คุ้มเงินที่จ่ายไป แต่หมายถึงในแง่ของ “ความรู้สึก” คือนักวิ่งต้องรู้สึก “มีค่า” ในสายตาผู้จัด คือผู้จัดต้องทำให้เรานักวิ่งรู้สึกให้ได้ว่า จัดงานมา ให้พวกเรามาวิ่งจริงๆ …
วิ่งมาตั้งนาน ในที่สุด เจอละ …
#Bangsaen21
#บางแสนฮาฟท์
มันดีงามตั้งแต่เปิดตัวเส้นทางวิ่งแล้ว กราฟฟิคทำอย่างสวย เข้าใจง่าย เหมาะมากสำหรับนักวิ่งจอมวางแผน เพราะในกราฟฟิค บอกทุกสิ่งอย่างจริงๆ
การเลือกเอาจุดสตาร์ทอยู่หน้าโรงแรมบางแสนเฮอริเทจ ก็เป็นอะไรที่คิดมาเผื่อนักวิ่งอย่างดี เพราะโรงแรมมีที่จอดรถเหลือเฟือ ห้องน้ำห้องท่าอย่างเยอะ หลายจุด และที่สำคัญสะอาดมาก ที่ฉีดตูด กระดาษทิชชู่พร้อม (ก็โรงแรมอ่ะเนอะ) ไม่ต้องไปขึ้นรถห้องน้ำ ส้วมเสตนเลส ให้เหม็นกลิ่นลูกเหม็น … ถือว่าฉลาดมาก
การเลือกตั้งจุดฝากของไว้หน้าศูนย์ประชุม (ห้องสัมมนาใหญ่ของโรงแรม) ก็เป็นอะไรที่เวรี่กู๊ด เพราะสามารถจัดการได้อย่างเป็นระบบ เบอร์วิ่งพร้อมเสื้อ บรรจุใส่ถุงซิปล๊อคมาอย่างดี
ตัวเองไม่ได้ไปรับเบอร์วันเสาร์ แต่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเป็นระบบระเบียบมาก ไม่มีเสื้อขาดไซส์ หรือปัญหาเรื่องเสื้อหมด (ห๊า! อะไรนะ เสื้อหมด!) หรือสมัครแล้วไม่มีชื่อ หรือไซส์เสื้อผิด ฯลฯ – คือไม่มีปัญหาปัญญาอ่อน ที่จริงๆ ถ้าให้เด็กมัธยมต้นมาจัดอาจทำได้ดีกว่า – ปัญหาจุกจิกกวนใจเหล่านั้นไม่มีให้เห็นเลย แถมมีขนมรอต้อนรับนักวิ่งอีกต่างหาก … เฮ๊ย! เอาใจไปเลย!
มีไหม๊ถามหน่อย ที่เวลาสตาร์ทปล่อยต้วนักวิ่ง มีจุดพลุให้นักวิ่งด้วย… ใช่! จุดพลุอ่ะมรึง! คือฟีลไลค์อะแชมเปี้ยน ตั้งแต่กรูยังไม่ได้ออกจากจุดสตาร์ทเล้ย!
การกั้นจราจร ตำรวจแสนสุขเค้าดุดีนะ ชอบๆ คือเวลากั้นรถ เค้ากั้นมันทุกซอยเลยจริงๆ เหมือนมีเสด็จ คือ แบบเนี๊ยเค้าถึงเรียก “ปิดถนน 100%” ไอ้ที่กรูวิ่งเคียงข้างรถบรรทุก หรือวิ่งๆอยู่ถูกรถไล่ขึ้นฟุทบาธ อันนั้นไม่ได้เรียก “ปิดถนน 100%” ที่สำคัญ ตำรวจเค้ากั้นจนคนสุดท้ายจริงๆ เค้าไม่เร่ง ไม่ไล่ ไม่กวด ให้คนท้ายๆต้องวิ่งเร็วๆๆๆ เพื่อจะให้รถผ่าน คือ ถ้ากูวิ่งเร็วได้กูจะมาอยู่ตรงนี้ไหม๊ บางทีก็อยากถาม
ชาวบ้าน มีนอยๆบ้าง แต่แปลก เค้าฟังตำรวจที่นี่ดีจัง ตำรวจบอกให้ “หยุด!” ไม่ว่าคนขับจะหน้าโจรขนาดไหน เค้าก็หยุดว่ะ!
วิ่งฮาฟท์จะมีซุ้มน้ำทั้งหมด 10 จุด ห่างกันจุดละ 2 โลตามมาตรฐาน ไม่ใช่แค่น้ำไม่ขาด แต่น้ำเย็นตั้งแต่จุดแรกยันจุดสุดท้าย (ทำได้ไง?) ที่สำคัญ นี่คืองานแรกที่ได้เห็นแก้วน้ำกระดาษ พิมพ์กราฟฟิคชื่องานสวยงามมาก … คือ สวยจริง อยากได้กลับบ้านเลย ดูมีสกุลรุนชาติมากๆ มันดูอินเตอร์ แม้ว่าถ้าเทน้ำทิ้งไว้นาน แก้วกระดาษจะเปื่อยไปบ้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย
พูดถึงซุ้มน้ำ จะไม่พูดถึงน้องๆ staff ที่มาบริการน้ำให้นักวิ่งคงไม่ได้ คืออยากฝากถามผู้จัดว่า จ้างน้อง staff มาวันละเท่าไหร่ เพราะถ้าจ้างน้อง 200 พี่บอกเลย งานนี้น้องทำไปประมาณ 8,000!
น้ำเทวางบนโต๊ะก็ส่วนนึง แต่นี่มีส่งทีมออกมายื่นถึงมือนักวิ่งอีก … บอกตรงๆ ไม่เคยเจองานวิ่งไหนทำแบบนี้มาก่อน ประทับจาย!
แล้วน้องเค้าเอาแรงมาจากไหน เค้าเชียร์ กรีดร้อง ตะโกน ให้กำลังใจ ตั้งแต่ซุ้มน้ำที่ 1 -10 แรงไม่ตกเลย … คือได้ยินตลอด “สู้ๆนะครับ/คะ” ตลอดทาง เต้นด้วย เชียร์ลีดด้วย … จะขาดก็ดรัมเมเยอร์นี่แหละ!
คือน้องเชียร์ประหนึ่งพี่เป็นญาติมิตร เหมือนอย่างกับชาติก่อนเราเคยรู้จักกัน มันมีชีวิตชีวา น้องๆยิ้มทุกคน มันดูรู้ ว่าทำออกมาจากใจ … จริงๆ!
ไม่รู้ว่าผู้จัดเทรนน้อง staff มาแบบนี้ได้ไง เอาว่าเก็บไว้เป็นโนวฮาวของผู้จัดไป แต่สำหรับเรานักวิ่ง ประทับใจจริงๆ
ก่อนถึงซุ้มน้ำ 500m จะมีป้ายบอกว่า อีก 500m เราจะเจออะไร ป้ายจะบอกหมดว่า อีก 500m จะมีน้ำ มีเกลือแร่ มีรถพยาบาลไหม๊ มีห้องน้ำไหม๊ … คือมันดีงามพระราม4มากๆ
เส้นทางวิ่ง จัดว่าดีและท้าทายพอสมควร คือไม่ใช่ทางราบตลอด แต่มีเนินให้ไต่ขึ้นลงซึมๆใน 15 โลแรก แล้วไปเจอเนินหนักๆ ใน 5 โลหลัง และจบด้วยทางยาวๆ 1 โลสุดท้าย
เส้นทางจะมีทั้งผ่านหมู่บ้านชาวประมง ผ่านหาดบางแสน อ่างศิลา เขาสามมุก (เห็นลิง) ได้วิ่งทับเส้นทางแข่งรถที่บางแสนเคยจัดด้วย … เรียกว่าครบรส
โลสุดท้าย เป็นทางยาว เห็นซุ้มเส้นชัยมหึมาอยู่ไกลๆ (มีซุ้มนะ!) พร้อมเสียงเชียร์กระหึ่มๆ แต่ไกล … ใคร๊มันจะไม่สู้
ระยะเป๊ะมาก ไม่ขาด ไม่เกิน
วิ่งเข้าเส้นชัยไป น้องๆstaff ยืนรอ ต้อนรับ พร้อมคล้องเหรียญให้พร้อมชื่นชม … ราวกับราชา!
จริงๆ มันชนะเลิศตั้งแต่เห็นเหรียญที่แขวนไว้อย่างเป็นระเบียบบน rack ก่อนออกสตาร์ทละ … แค่เห็นมันก็บอกตัวเองว่ามันต้องวิ่งให้จบ มันอยากได้เหรียญ ไม่ใช่แจกเหรียญมาก่อน!! จริงๆ ได้ข่าวว่านี่เป็นมาตรฐานงานมาราธอนในตปท…กระเหรี่ยงอย่างเราไม่รู้เอง เอาจริงๆ แค่กรูไม่ต้องลงไปคุ้ยมาคล้องคอเองตอนเข้าเส้ย ก็ appreciate ละ!
แล้วบางงาน เหรียญหมด! เหรียญหมดได้ไง? รับ 1000 คน ทำเหรียญ 1000 เหรียญ … หรืองานอื่น ระหว่างรอนักวิ่งวิ่งเข้าเส้น staff แทะกินเหรียญแก้หิว เหรียญเลยไม่พอ?
อาหารหลังเข้าเส้นชัย? … โอ้โห มาทั้งบางแสนกับหนองมนเลยจร้า ที่สำคัญฟรี!!!
ไม่รู้จะติอะไรเลยจริงๆ
คุณรัตน์ ซึ่งเป็นผู้จัด มายืนรับที่เส้นชัย บอกผมว่า “คุณตูน เรานักวิ่ง โดนกระทำมานานเกินไปแล้วครับ”
อ่านมาถึงตรงนี้ นึกถึงงานอะไรแวบเข้ามาในหัวไหม๊?
บอกเลย เสียเวลา ที่เราพยายามจะตะโกนบอกให้ผู้จัดกทม.มาราธอนปรับปรุง เพราะตะโกน (ไม่ได้บอกนะ ตะโกน!) มา4-5ปีละ ยังไม่เปลี่ยน ถ้าเค้ารักเราจริง เค้าเปลี่ยนนานแล้วครับ
อย่างว่า เค้าคงคิด เสียงหมูเสียงกา ก็เต็มทุกปี!!
ที่สำคัญ เสียเวลาเช่นกันที่พยายามจะเปลี่ยนผู้จัด เค้าเป็นบริษัทนอมินีของกันและกัน กินตั้งแต่หัวยันหาง มันเปลี่ยนไม่ได้หรอก
วันนี้ ผู้จัดทำให้ผมรู้สองอย่าง:
1. เงินจำนวนเดียวกัน (ค่าสมัคร 600) มันได้อะไรมากกว่าที่เราเคยได้ มันเป็นเพราะผู้จัดเองนั่นแหละ ไม่ว่าจะบริหารจัดการไม่เป็น หรือเป็นแต่อยากได้กำไรมากๆ เลยให้มากกว่านี้ไม่ได้
2. ผู้จัดที่เป็นนักวิ่ง ไม่ได้จะจัดงานวิ่งได้ดี แค่ดีกว่าไม่เป็นนักวิ่ง แต่การเป็นผู้จัด ต้องการความเป็นมืออาชีพในการจัดการงานแข่ง ซี่งรวมถึงเส้นสาย
บริษัทผู้จัดบางแสน ควรหาสปอนเซอร์ซึ่งเป็นแบงก์ แล้วจัดมาราธอน โดยใช้คำว่า “กรุงเทพมาราธอน” ทับ (“กรุงเทพ” เป็นชื่อสามัญ ไม่น่าจะมีลิขสิทธิ์ในการใช้ชื่อ) ในเมื่อบอกให้ปรับปรุงก็ไม่ปรับ ไล่ก็ไม่ไป
ทับวัน อาจไม่ต้องทับเส้นทาง (กรุงเทพน่าจะมี landmark อื่นที่ไม่ใช่วัดพระแก้ว)
กสิกรกรุงเทพมาราธอน กรุงไทยกรุงเทพมาราธอน กรุงเทพกรุงเทพมาราธอน ฯลฯ
เป็นหน้าที่ของนักวิ่งรุ่นพี่ต้องแนะนักวิ่งรุ่นต่อๆมา ว่างานไหนควรวิ่ง งานไหนควรเลี่ยง ถ้าทำได้ เชื่อแน่ว่า เค้าจะต้องสะดุ้งแน่
นี่คือเวบผู้จัด ถ้ามีงานวิ่งไหนจัดโดยผู้จัดคนนี้ รับรองไม่ผิดหวัง:
Mice & Communication Co., Ltd.
http://www.mice.co.th/2015/?lang=en
จัดครั้งแรกยังขนาดนี้ บางแสนฮาฟท์ครั้งหน้าจะขนาดไหน
ถ้าคุณรัตน์จัดกรุงเทพมาราธอนจริง ผมขอเบอร์บช.เลยครับ ผมพร้อมโอน
วิ่ง ตีน เปล่า® 